प्रवञ्चयन्नस्य खुराञ्चलं द्रागमुञ्च चिक्षेपिथ दूरदूरम् सम्मूर्च्छितोऽपि ह्यतिमूर्च्छितेन क्रोधोष्मणा खादितुमाद्रुतस्त्वाम् ॥४॥
प्रवञ्चयन्-अस्यdodging hisखुराञ्चलंraised hoofsद्राक्-अमुं-चquickly,and himचिक्षेपिथ(Thou) flungदूर-दूरम्far far awayसम्मूर्च्छित:-अपिfainting alsoहि-अतिमूर्च्छितेनindeed in much greatक्रोध-उष्मणाrage burningखादितुम्-अद्रुत:-to consume (Thee) rushedत्वाम्Thee
Dodging his raised hoofs Thou quickly caught him and flung him far far away. Though he fainted for sometime, with an increased rage as though set afire, he rushed to consume Thee.